automat wózkowy

Wiele czynności w życiu wykonujemy automatycznie. To taka przebiegłość naszego mózgu, aby zaoszczędzić sobie zbytniego wysiłku lub pozostawić w danym momencie miejsce na dotarcie dodatkowych wrażeń. I tym sposobem automatycznie parzymy rano kawę, zamykamy drzwi od domu lub samochodu, odkładamy coś na swoje miejsce. Najgorszym, podczas drogi np. na wakacje, pytaniem jest: czy wyłączyłaś żelazko? Od narodzin Naszego Małego Astronauty dopadł mnie notoryczny automat wózkowy. Zaczęło się od pierwszych zakupów z markecie. Ja prowadziłam wózek z Synkiem, Kris wózek z zakupami. Za każdym razem, gdy brałam jakiś produkt z półki, pierwsze co robiłam, to próbowałam włożyć go do wózka Kubusia. Gdyby nie samokontrola JJ zatonąłby wśród jogurtów, szynki i żółtego sera. Gdy na zakupy chodzę sama, notorycznie zapominam o zabraniu koszyka na zakupy. Bo po co? Mózg podpowiada: zbędny balast, przecież wózek już masz. I tym sposobem latam po sklepie, pcham wózek z Maluchem obładowana jednocześnie zakupami. Jakiś czas temu Kubuś zaczął buntować się przed robieniem zakupów w gondoli, bo ile można oglądać ten sam sufit, gdy tyle ciekawych rzeczy dzieje się wokół. Dlatego praktykujemy zakupy w nosidle wczepionym w stelaż. I tym sposobem ostatnio Kubika woził Kris, ja natomiast zajęłam się wózkiem na zakupy. Tak skutecznie się nim zajęłam, że podczas oglądania drukarki, intensywnie próbowałam ululać zgrzewkę wody mineralnej.