zbyt wiele w głowie

Budzę się rano i słyszę: "wybierz mnie! nie! mnie! dzisiaj moja kolej! nieprawda! moja moja! wybierz mnie!". I tak każdego dnia. Jest coraz gorzej, gdyż wołaczy przybywa. Wstaję, starając się okiełznać niesforne myśli, ogłaszam poranny apel, stawiam na baczność i próbuję ustalić priorytety. Spisuję pomysły, robię listy. Spisuję, robię, spisuję, robię i nic z tego nie wynika. Zbyt wiele siedzi tego wszystkiego w mojej głowie. Ostatnio znajoma podsumowała mnie dobitnie: "bo Twój problem polega na tym, że zbyt wiele masz pomysłów. Gdybyś miała jeden, to byś coś zrobiła. A tak masz wiele i nie robisz nic". Od kilku lat wisi w sieci strona ze zdjęciami. Zdjęcia zakurzyły się, wyblakły. W notesie bohaterowie opowiadań żyją od dawna już swoim życiem, a kolejni czekają na swoje historie. Czekają, czekają i chyba się nie doczekają. Już kilka miesięcy robię stronę, na której wystawię na sprzedaż ubranka po chłopcach. Wszystkie dzieci świata wyrosną, nim strona ujrzy światło dzienne. Teraz jest etap malowanek koszulkowych. A może by tak na zamówienie? Pokój chłopców trzeba w końcu porządnie urządzić, zdjęcia uporządkować, albumy pamiątkowe uzupełnić, garderobę jesienną skompletować i stylizacje zaplanować. Na ziemię przydałoby się co jakiś czas zejść, dziećmi, mężem i domem zająć. Po przeczytaniu mądrej rady zrobiłam listę. Teraz wybrać mam jedną rzecz, zrobić, skończyć i do kolejnej podejść po realizacji. Tylko którą? Wszystkie przekupują, męczą, proszą, "wybierz mnie! mnie! mnie!".