jestem bohaterką w swoim domu

Pobudki o 6 rano znaczącym "nie chcę już!" lub "peppa peppa" i mały palec wskazujący na szybę wymazaną moim korektorem, karmienie Kamilka, szybki prysznic, ubieranie całej bandy, spacer po świeże bułeczki, a na nim domofony, piesek i przybrani dziadkowie czekający od progu z, o zgrozo, przedśniadaniowymi czekoladkami, zakupy, wyjęta koniecznie samodzielnie jeszcze ciepła kajzerka, samochodzik, pusty deptak i stylowe okiennice, drzemka Kamilka, śniadanie w mamowym gronie, bieganie, piski, dziecięce potyczki, walka o zabawki, szykowanie na plażę, karmienie Kamilka, plażowanie: JJ z fobią piaskową babki wielbi szkoda, że na kocu, zmagania z kompleksami i strój kąpielowy, drzemka Kamilka, JJ'a drzemka w namiocie, karmienie Kamilka, zabawy w namiocie, JJ płacze obudzony z upalnej drzemki, Kamilek płacze przed drzemką, sypie piasek, słońce praży, powrót do domu, obiad, dwa kęsy i "nie chcę już", chwila odpoczynku, karmienie Kamilka, długi spacer, "rybka", "pingwin", "miś", "zebla", "ciuchcia ciuch ciuch", "ja siam!!!", ciągłe "tatuś tatuś, idziemy do tatusia" i moje "nie ma tatusia, tatuś jest w domu, przyjedzie za tydzień" i serce tęskni, gofr, samochodzik, fontanna, lody podgryzane od dołu, plac zabaw na moje nieszczęście na piasku i żal, że Syn lewitować nie potrafi, w domu karmienie Kamilka i kryzys, mamowe spięcia, płacz i plan dezercji, kąpiel Kamilka, karmienie i usypianie, kolacja, obowiązkowe "kakako", kąpiel w wagoniku, literkowo, mleko i sen, kolacja z mamami i ich Synkami, babskie opowieści, około pierwszej sen...

Z trudem przyjmuję miłe słowa, tak jakbym nie wierzyła w ich prawdę, sama komplementów też nie prawię, ale tym razem w pełni mi się należy: przetrwałam ten tydzień, pod koniec wyjazdu zaczęłam się nawet cieszyć, jestem bohaterką!