8 miesięcy

To był niezwykły miesiąc. Inny od poprzednich. Swobodny, czuły, wyjątkowy. Tak jakby przebudował się we mnie świat. Każdy dzień to promienne poranne powitanie, głośne wołanie, wspólne posiłki, wszystko w kaszce i marchewce zapychane stopą, okrzyk wow! przy każdej nowości, ale i znanej, oczekiwanej czynności, piosenki, tańczenie, przytulanie, badanie mojej twarzy, dostrzeganie szczegółów, patrzenie głęboko w moje oczy i radosne obcałowywanie mojej twarzy, głośne zabawy, marudzenie i znudzenie, zawstydzenie, obraziłem się, basenowe chlapanie, poranki z tatą i wieczorne zabawy na jego brzuchu, spotkania z innymi dziećmi, piski, szarpanie kolegów, całowanie ich i dotykanie, popołudniowe spacery lub wspólne drzemki, zasypianie w moich włosach, tulenie, zatapianie nosa w szyjce Kubusia i jego główce, gonitwa za gołą pupą, wylatujące z przewijaka przedmioty. Wiele nowych umiejętności, ale nie mają one obecnie znaczenia. Bo są niczym w porównaniu z tym, co czuję każdego nowego dnia.

Co jest najlepszego w macierzyństwie? Wszystko. Bez znaczenia czy są to lepsze czy gorsze chwile. Gdyby nie obecność w moim życiu Małego Astronauty, nie poznałabym tej całej palety odcieni bycia mamą. Dlatego każda chwila jest bezcenna i niezastąpiona.

fot. Evelio