pomarańczowa rewolucja

Pół roku minęło, więc czas zabrać się za kulinarną pracę. Uśmiecham się pod nosem, gdyż przypominam sobie moje słowa z czasów PRZED: karmienie piersią? nic na siłę. Słoiczki? oczywiście, przecież nie będę gotowała zupek, poza tym większe zaufanie mam do słoiczków Gerbera, niż do marchewki z Tesco. Nie dość, że nadal karmię, to dzisiaj podałam Małemu Astronaucie własnoręcznie przygotowaną marchewkę...

...5 dni wcześniej:

Zgodnie z moją tabelkową rozpiską, zaczęłam rozszerzanie diety od marchewki. Słoiczek przygotowany, ręce trzęsą się z emocji. JJ łyżkę zna z kaszkowych przygód, więc buzię otwiera ochoczo. A tu niespodzianka. Mdłe to takie, pomarańczowe, ble. Wzdrygał się jak imprezowicz po kolejnym kieliszku czystej, a jego wzrok mówił: odbiło Ci mamo? Ja mam to zjeść? A jednak zjadał. Wypluwał, połykał, pomarańczowymi palcami z fantazją malował na ubraniach obraz mojej rozpaczy. Nie wspomnę o skarpetach, które służąc za deser przesiąkały pomarańczową barwą. Niby wszystko w porządku, ale nadal czułam, że jednak coś jest nie tak. Dlatego przygotowałam marchewkę z ogródka ogrodowej babci. Może barwę ma kiepską, ale za to nie rozbryzguje się, łatwo schodzi z ubrań, w końcu ma smak i co najważniejsze wchodzi gładko i ochoczo. Teraz czas na dodanie ziemniaka, brokułów, kalafiora lub pietruszki. Ze słoików całkowicie nie rezygnuję, gdyż to wyjście jak "zamawianie pizzy" na chwile lenistwa.

Owoce również wybieram słoiczkowe. Dzisiejsze pierwsze jabłko zostało przyjęte z wielkim entuzjazmem. Jeszcze nigdy nie widziałam JJ tak podekscytowanego i z taką prędkością mielącego językiem na widok łyżeczki.